พระมหากษัตริย์ พระองค์ที่ ๔

พระกษัตริย์ พระองค์ที่ ๔


พระยาเลอไทย ทรงเป็นพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ ๔ แห่งราชวงศ์พระร่วงกรุงสุโขทัย เป็น พระราชโอรสของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช และเป็นพระราชบิดาของพระมหาธรรมราชาที่ ๑ (ลือไทย, ลิไทย) พระยาเลอไทยเสวยราชสมบัติ พ.ศ. ๑๘๔๑-พ.ศ. ๑๘๖๖

ศิลาจารึกหลักที่ ๒ กล่าวถึงพระยาเลอไทยว่า “หลานพ่อขุนศรีอินทราทิตย ผู้หนึ่งชื่อธรรมราชา  พุล (คือเกิด) รู้บุญรู้ธรรมมีปรีชญาแก่กม (ปรีชามากมาย) บ่มิกล่าวถี่เลย” ในปัจจุบันยังไม่ปรากฏ หลักฐานรายละเอียดเกี่ยวกับพระองค์เลย

ปีที่พระยาเลอไทยเสด็จขึ้นครองราชย์ ได้หลักฐานจากจดหมายเหตุจีนซึ่งบันทึกว่าพระองค์ได้ ทรงส่งราชทูตไปถึงเมืองจีนในต้น ค.ศ. ๑๒๙๙ ซึ่งเป็นปีที่พ่อขุนรามคำแหงมหาราชสวรรคต คือ พ.ศ. ๑๘๔๑ (สมัยเดิมถ้าเป็นเดือนมกราคมถึงมีนาคม ต้องใช้ ๕๔๒ บวก ถ้าเป็นเดือนเมษายนถึงธันวาคม จึงจะใช้ ๕๔๓ บวก อย่างไรก็ดี เรือออกเดินทางไปก่อนนั้นหลายเดือน พ่อขุนรามคำแหงมหาราชจึง สวรรคตเมื่อปลาย ค.ศ. ๑๒๙๘ ตรงกับ พ.ศ. ๑๘๔๑) ส่วนปีสิ้นรัชกาลพระยาเลอไทย คือ พ.ศ. ๑๘๖๖ ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นปีที่ ๑ ในรัชกาลของพระยางั่วนำถุม

นามานุกรมพระมหากษัตริย์ไทย

คลิกอ่านจากไฟล์ pdf »